آسانی و سهولت که بتن می تواند توسط یک تنش اعمال شده در اثر افزودنی های کاهنده آب بتن تغییر دهد با نام کارایی بتن شناخته می شود و کارایی بتن با آزمایش های استانداردی همچون ضریب فشرده سازی بتن، اسلامپ بتن یا VeBe تحت شرایط انتخابی دلخواه در نمونه و مقدار تنش اعمال شده صورت می گیرد. میزان کارایی بتن و تغییر شکل حاصله ناشی از افزودنی های کاهنده آب بتن تحت شرایط استاندارد به میزان اصطکاک سنگدانه و مقاومت برشی یاویسکوزیته خمیر سیمان بستگی خواهد داشت.
اثری که افزودنی های کاهنده آب بتن بر روی کارایی بتن دارد اینست که خواص بتن را تغییر دهند، همچون روان کردن (روغن کاری) ذرات سنگدانه در نسبت های بالاتر اختلاط سنگدانه به سیمان و…
زمانیکه یک افزودنی کاهنده آب بتن معمولی، تسریع کننده یا دیرگیرکننده برای افزایش دادن کارایی بتن مستقیماً اضافه می شود، این فرض منطقی می باشد که دامنه تأثیر قویاً متأثر از تغییرات در پارمترهای طرح اختلاط واقع می شود. پارمترهایی طرح اختلاط عبارتند از میزان سیمان، اندازه سنگدانه، شکل و دانه بندی، نسبت آب به سیمان، و غیره می باشد. با این حال مطالعه ای که بر روی چند صد مورد از نتایج صورت گرفته حاکی از آن است که این مورد موضوعیتی نداشته و شکل 26-1 رابطه میان اسلامپ اولیه و نهایی برای افزودنی های کاهنده آب در سطوح معمولی پیمانه مصرفی را به تصویر می کشد.
نوع اسید هیدروکسی کربوکسیلیک افزودنی کاهنده آب بتن عموماً بیش از لیگنوسولفونات ها در افزایش میزان اسلامپ بتن ظاهر می شود و این اختلاف در اسلامپ اولیه بتن 0تا 100 میلی متر حفظ می شود. این امر به هنگامی که فاکتورهایی همچون خیس شدگی و جذب سنگدانه ها، فرسایش میان ذرات سنگدانه، و آب اضافی کافی برای رسیدن به اسلامپ در نظر گرفته شده است، عدم استقلال در پارامترهای طرح اختلاط احتمالاً بر روی اثر افزودنی کاهنده آب بتن چندان غیر مترقبه نیست. در نتیجه تأثیر افزودنی کاهنده آب بتن فراتر از این الزامات است و تقریباً منجر به افزایش یکسانی در اسلامپ بتن در محدوده اسلامپ اولیه می شود. این استقلال در تأثیر، تنها در رابطه با پارامترهای طراحی صحیح می باشد، به خصوص زمانیکه در رابطه با افزایش در کارایی بتن باشد. در جایی که تغییر همزمان در نسبت آب به سیمان صورت گیرد، تعدادی از متغیرها بایستی در نظر گرفته شوند. البته افزایش در کارایی بتن حاصل تابعی از پیمانه مصرفی افزودنی کاهنده آب بتن مورد استفاده است و این مورد در شکل 27-1 برای افزودنی کاهنده آب بتن لیگنوسولفونات ها و مواد اسید هیدروکسی کربوکسیلیک افزودنی کاهنده آب بتن به تصویر کشیده شده است. این مورد هم تصدیق می شود که کندی در گیرش به صورت قابل توجه در سطوح با پیمانه مصرفی (Dose ) بالاتر حاصل می شود.
کنترل کارایی بتن
با ملاحظه شکل 28-1 می توان رابطه میان نسبت آب به سیمان و کارایی بتن برای اختلاط های حاوی افزودنی کاهنده آب بتن در مقایسه با مخلوط هایی که حاوی افزودنی بتن نیستند، را مورد مطالعه قرار داد.
این شکل برای یک ملات حاوی افزودنی کاهنده آب بتن معمولی غیر محصور می باشد. این شکل نشان می دهد که یک بازه مشخص از کارایی بتن می تواند در بازه ای کوچکتر از نسبت های آب به سیمان برای یک اختلاط حاوی افزودنی کاهنده آب بتن حاصل شود. این امر بدان معنی است که تغییرات معمولی در آب اضافه شده به اختلاط ایجاد طیف گسترده ی از مقادیر اسلامپ بتن را نموده که برای کنترل صحیح آب اضافه شده به اختلاط ایجاد طیف گسترده تری از مقادیر اسلامپ بتن را نموده که برای کنترل صحیح کارایی بتن روش چاره سازی نیست. با این وجود این تأثیر می تواند در امکان بازیابی در کارایی بتن به وسیله افزودن آب بیشتر (یا تأثیر حداقلی بر کیفیت بتن به لحاظ مقاومت) سودمند تلقی گردد. این تأثیر افزودنی کاهنده آب بتن به عنوان ابزاری برای اختلاط های بتن در معرض مخلوط شدگی در دماهای بالاتر مورد بررسی قرار گرفته است، که منجر به افت اسلامپ بتن می شود. معلوم شد در قیاس با بتن کنترلی که بدون افزودنی کاهنده آب بتن می باشد، میزان آب لازم برای بازیابی اصلی تا 20 درصد، به هنگامی که افزودنی کاهنده آب بتن در اختلاط حضور داشته باشد، کاهش می یابد.
برای مطالعه آشنایی با اثر افزودنی های کاهنده آب بتن بر روی افت کارایی بتن و خرید افزودنی بتن کلیک کنید .
منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن
