بتن اغلب بیش از نیم ساعت پس از اختلاط به سایت پروژه می رسد. این مدت برای کامل شدن عملیات بتن ریزی می تواند در بازه 15 تا 60 دقیقه, بسته به اندازه بار و شرایط زمین قرار بگیرد. هنگامی که اسلامپ بتن تا سطح نامطلوبی در طی عملیات کاهش یابد, آب به اختلاط اضافه می شود و بسیاری اوقات بازرسان در محل زمین بازیابی «منطقی» را انجام می دهند یعنی آب اضافی کافی به منظور افزایش اسلامپ بتن به60 -50 میلی متر اضافه می کنند. اگر میزان هوای موجود بتن تازه هنگام رسیدن به سایت پروژه, پایین تر از درصد حداقل مورد نیاز باشد, متداول است مقداری آب که برای رسیدن به مقدار قابل قبول حداقل هوا در بتن کافی است افزوده شود. اثر مثبت هوا در بتن یک با فاکتور کافی روی دوام ذوب انجماد بتن به خوبی برقرار می شود و استانداردهای آمریکای شمالی و اسکاندیناوی مشخص می شود. چون فاکتور فاصله و هوا در بتن سخت شده اندازه گیری می شود, تولیدکنندگان و پیمانکاران بتن آماده نیاز است که بدانند چه مواد و روش هایی روی پایداری اثر می گذارد. آیا بازیابی 60-30 دقیقه ای بعد از اختلاط اولیه دارای اثری روی AVS (به خصوص فاکتور فاصله) می باشد و چه مقدار AEA باید در طی بازیابی به میزان هوای موجود در بتن اضافه گردد تا فاکتور فاصله در پایین تر از 200 mm کاهش یابد. برخی از اطلاعات هم از تست های میدانی و هم آزمایشگاهی جهت تعیین میزان هوا در بتن به صورت زیر است:
– استفاده %5-2 از پیمانه مصرفی اصلی AEAکافی است تا میزان هوای موجود در بتن به سطح اصلی افزایش یابد و یک فاکتور فاصله مناسب تأمین شود.
– افزودن آب به منظور افزایش اسلامپ بتن به میزان میانگین 25mm تأثیر اندکی روی فاکتور فاصله داشت.
– تغییرات میزان هوای موجود در بتن لزوماً متناظر با تغییرات فاکتروهای فاصله نیست و تغییرات میزان هوای موجود در بتن با ترتیب %2-1 نباید برای پیش بینی تغییرات فاکتورهای فاصله استفاده گردد..
– میزان هوای موجود مخلوط های میدانی برای دوره های اختلاط بین 10 تا 25 دقیقه ای خیلی کم تغییر می کند. و بازیابی با آب برای افزایش اسلامپ بتن از 50 به 100 میلیمتر هیچ اثری روی فاکتور فاصله فضای خالی هوا در بتن ندارد, گرچه منجر به یک افزایش اندک در هوای موجود در بتن میشود.
– ممکن است که یک AVS نارضایت بخش را با افزودن AEA بیشتر پس از 45 دقیقه تصحیح کنیم. اما برای پایین آوردن محسوس فاکتور فاصله, مقدار افزودنی که اضافه می شود باید چشمگیر باشد (بیشتر از %50-30 در معمولی) تا موجب افزایش قابل توجه در هوای موجود گردد.
– رزین ونیسول خنثی شده, هیدروکربن سولفاناتی و اسید چرب با پایه AEA و AVS های رضایت بخشی را ارائه می کند. اما در دزهای پایین تنها مواد با پایه اسیدچرب مصنوعی می تواند ایجاد یک فاکتور کافی و پایدار کند.
نقش هوا در بتن
بیشتر فضای خالی و هوای موجد در بتن ریزه سوراخهایی است که از هوا پر شده است. این ریزه سوراخها به یک شکل و اندازه نیستند و به همدیگر راه دارند.لذا آب در آنها نشست می کند. مقدار نشست آب بستگی به اندازه این ریزه سوراخها دارد. حبابهای هوا در بتنهایی که در آنها از مواد افزودنی هوازای بتن استفاده شده است از نظر اندازه بسیار کوچکند بطوری که حدود 90 درصد آنها قطری معادل یا کوچکتر از 0.1 میلیمتر دارند (بطور متوسط در هر متر مکعب بتن با حباب هوا حدود 400000000 حباب هوا وجود دارد). در بتن بدون حباب هوا قطر حبابها متغییر و نا منظم بوده و بزرگی برخی از آنها حتی به اندازه 2 میلیمتر هم میرسند. با توجه به مطالب ذکر شده میتوان نتیجه گرفت چنانچه هوای در بتن بصورت حبابهای مستقل باشد بتن دارای خواص بهتری است. ولی اگر این هوای موجود در بتن بصورت ریزه سوراخهایی به یکدیگر راه داشته باشند بتن پوک خواهد شد و مقاومت کمی خواهد داشت و در مقابل عوامل جوی پایدار نخواهد بود.
سطح بتن با حباب هوا كار پذیری بالاتری نسبت به بتن های معمولی دارد و لیسه ای كردن و پرداخت سطوح بتن هوادار با راحتی بیشتری انجام میگردد. لیسه ای كردن سطح بتن با ماله هوا در سطح بتن را از بین میرود. در صورتی كه بخواهیم با دستگاه سطح بتن را لیسه ای كنیم ، سطح ما نباید سطح كف سازی باشد. زیرا به دلیل سرعت بالای دستگاه و تیغه آن ، حباب های لایه زیر سطح بتن از بین میرود كه این امر باعث پدیده ای در بتن می شود كه به آن ” تاول زدن ” بتن می گویند.
شرکت شیمی بتن بهینه تولید کننده افزودنی بتن طبق استانداردهای موجود با کیفیت بالا می باشد.
برای آشنایی با محصول و خرید افزودنی بتن روی لینک کلیک کنید .
منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن
