هر سال میلیون ها متر معکب بتن آماده برای بازیافت به محل های انبار موقت بازگردانده می شوند. هم اکنون ملاحظات زیست محیطی و محدودیت های فزاینده ای وجود دارد که در جهت قانون مند کردن بازیافت بتن شکل پذیر بازگردانده شده می باشد. در دهه اخیر، مراکز حفاظتی زیست محیطی در اروپا و آمریکای شمالی برای هر دو بتن شکل پذیر بازگردانده شده و آب شست و شوی مخزنی به عنوان زباله را زیان بار طبقه بندی کرده اند. در نتیجه، روش های سنتی بازیافت در مخازن دوغاب و پشته های خاکریزی دیگر استفاده ای ندارند و بازیافت بتن شکل پذیر هم اکنون مشکل اساسی برای صنعت بتن آماده می باشد.
در یکی از تلاش های صورت گرفته برای یاری رساندن به تولید کنندگان بتن در جهت مراعات قوانین زیست محیطی جدید، تولید کنندگان افزودنی ها در اواخر دهه 1980 یک ماده افزودنی جایگزین برای بازیافت بتن را با بازدهی هزینه ای مناسب ارائه دادند. یک کارکرد مهم این ماده عبارتست از پایدار کردن بتن شکل پذیر در طول شب یا آخر هفته (تعطیلات) و آب شستن برای استفاده مجدد به عنوان بخشی از فرآیند اختلاط در روز بعد می باشد.
بازیافت بتن، بتن را شکل پذیر نگه می دارد، لذا ذخیره و کاربرد آن به مدت طولانی تر ممکن می گردد. در این سیستم از دو افزودنی غیر کلریدی (تثبیت کننده و فعالساز) که تعلیق و فعال سازی مجدد را به انجام می رساند، استفاده می شوند. تثبیت کننده ها ذرات سیمان را می پوشاند و با فرآورده های هیدراتاسیون موجود در محلول برای تعلیق هیدراتاسیون اندرکنش می کنند. بسته به پیمانه مصرفی، اختلاط می تواند به مدت ساعت ها یا روزها در حالت غیر فعال معلق نگه داشته شود. پس از یک دوره تأخیر، فعال ساز به اختلاط افزوده می گردد. این فعال ساز هیدراتاسیون ر امجدداً فعال سازی می نماید. با برداشتن لایه های جذب شده تثبیت کننده، هیدراتاسیون پیگیری می گردد.
این سیستم افزودنی همچنین می تواند برای حفظ کارایی بتن در طی فواصل حمل طولانی یا در مواقعی که در نتیجه خرابی مخزن پمپاژ یا تجهیزات پمپ، گیرش صورت نمی گیرد استفاده شود. در عمل ، بتن بازگردانده شده به کارخانه درون مخزن آماده ساز، یا مخازن جمع آوری تثبیت می شود (توقف هیدراتاسیون سیمان). بتن اصلاح شده در مخزن اختلاط ترانزیت یا مخازن طراحی شده تا زمانی که نیاز باشد باقی می ماند. در اغلب این نوع مواد بتن به مدت یک تا سه روز تثبیت می شود. هنگامی که بتن برای استفاده آماده شود، افزودنی فعالساز اضافه گردیده و بتن فعال سازی شده یا تثبیت شده با بتن تازه ترکیب می شود.
عموماً سیستم %35-15 بتن اصلاح شده را با %85-65 بتن تازه ترکیب می کند. این سیستم عموماً توسط عرضه کنندگان قانونی بتن آماده به منظور تعیین میزان تثبیت کننده و فعال ساز برای هر اختلاط استفاده می شود.
تثبیت کننده ها اغلب در پیمانه های مصرفی در محدود 0.325 تا 8.47 در 100 کیلوگرم از مواد سیمانی قرار می گیرد. پیمانه مصرفی توسط شماری از فاکتورها تحت تأثیر قرار می گیرد، از جمله
- نسبت اختلاط
- مدت زمان که میان فرایند اختلاط و تثبیت طول می کشد.
- میانگین دماهای محیطی
- میزان بتن احیاء شده
- زمان مطلوب برای تثبیت.
پیمانه مصرفی فعال ساز دربازه 0.98– 0.65 لیتر در 100 کیلوگرم مواد سیمانی قرار می گیرد و توسط اغلب فاکتورهای مؤثر بر پیمانه مصرفی تثبیت کننده کنترل می شود. بر خلاف دیرگیرکننده های سنتی، تثبیت کننده می تواند در پیمانه های مصرفی بالا بدون اثرات معکوس همچون گیرش آنی و یا توسعه ضعیف مقاومت که از کاربرد دیرگیرکننده های عادی نتیجه می شود، استفاده گردند.
آشنایی با تغییر شکل بتن (کلیک کنید)
منبع: کتاب افزودنی های شیمیایی بتن
