یکی از محدودیت های برجسته در به کارگیری و کارایی افزودنی فوق روان کننده های بتن نسل اول و دوم در بتن روان آماده عبارت است از کاهش سریع در کارایی فوق روان کننده های بتن و همین امر یکی از موانع اصلی بر سر راه پذیرفته شدن وسیع تر مواد فوق روان کننده بتن را تشکیل می دهد. در نتیجه، شماری از تولید کنندگان عمده افزودنی فوق روان کننده بتن از تحقیقات فعالانه به منظور ارتقاء خصوصیات بتن مربوط به حفظ کارایی فوق روان کننده های بتن حمایت به عمل آورده اند. البته برخی از پیشرفت های اخیر امیدوارکننده در مورد کارایی فوق روان کننده های بتن نشان داده است، در میان این ها موادی هستند با پایه ی پلیمرهای اکریلاتی (AP). مواد افزودنی فوق روان کننده بتن با پایه ی AP ظاهراً مؤثرتر از افزودنی فوق روان کننده های بتن با پایه SMF یا SNF به لحاظ کاهش آب، افزایش اسلامپ و حفظ اسلامپ می باشند.
از ویژگی های مهم این نوع افزودنی این است که چنین فایده هایی با اضافه شدن افزودنی به آب اندازه گیری شده (مثل افزودنی های سنتی و تا حدی کمی مواد SNF , SMF) درک می شود، بنابراین این نوع افزودنی برخی مسائل که با فوق روان کننده های نسل اول و دوم گره خورده است را از میان بر می دارد. جالب توجه اینکه اضافه شدن فوری هیچ اثری بر اسلامپ حاصل شده نداشته است. مکانیسم فروپاشاندن منتسب به نوع AP به اثر ممانعت فضایی بیشتر مربوط می شود تا دافعه الکترواستاتیک مرتبط با انواع SMF , SNF.
* فوری: افزودن با آب اختلاط. با تأخیر: افزودن پس از 1 دقیقه اختلاط
مواد متشکل از اجزاء لیگوسولفوناتی منتخب با وزن مولکولی بالا، کربوهیدرات موجود کم، موفق آمیز نشان داده و فروپاشنده های مؤثری با خصوصیات دیرگیرکنندگی قابل قبول می باشند. در دزهای مصرفی کم افزودنی فوق روان کننده بتن در قیاس با فرآورده هایی که بیشتر شناخته شده اند همچون فوق روان کننده ملامین و سولفونات های نفتالن، مواد تشکیل دهنده با توجه به حفظ کارایی فوق روان کننده های بتن عملکرد قابل مقایسه ای را ارائه می کنند. هوای محبوس تا حدی از کاربرد افزودنی فوق روان کننده بتن نتیجه می شود و مقادیر مقاومت پایین تر از مقادیر به دست آمده با دیگر فوق روان کننده ها می باشند.
افت اسلامپ بتن یشتر وقتی رخ می دهد که 1) تأخیر طولانی میان اضافه شدن فوق روان کننده بتن و نمونه گیری وجود داشته باشد، 2) تأخیری طولانی میان اختلاط و اضافه شدن فوق روان کننده بتن وجود دارد، و 3) هنگامی که دمای بتن خیلی بیشتر از دماهای محیطی باشد.
پمپاژ بتن با فوق روان کننده های بتن
بتن روان و واحدهای پمپاژ کوچک در بتن ریزی و تکنیک های پمپاژ با فوق روان کننده های بتن موجب صرفه جویی های قابل توجه در نیروی کار افراد و هزینه ها می شود. کارایی بالا و چسبندگی لازم حاصل از طریق کاربرد فوق روان کننده های بتن این امکان را می دهد که با سرعت های بیشتر و فشار خط لوله پایین تر، صرف نظر از ارتفاع یا موانع موجود در کارگاه (پروژه) بتن ریزی انجام شود.
پمپاژ موفقیت آمیز بتن دو الزام در اختلاط افزودنی فوق روان کننده های بتن را ضروری می سازد:
1- میزان خمیر موجود کافی برای تشکیل دادن یک لایه گروت دانه روی دیواره ی لوله برای عمل کردن به عنوان سطح لغزشی و
2- استفاده از فوق روان کننده های بتن برای یکنواختی مناسب گروت و ساختار درون شبکه ای فضاهای خالی به منظور فراهم آوردن مقاومت خوب در مقابل آب انداختگی اجباری ملات تحت فشار پمپاژ.
چنین الزاماتی با مخلوط های فوق روان شده توسط فوق روان کننده های بتن که در آن افزودنی ملات را افزایش می دهد و یک ساختار درون شبکه ای با فضای خالی مناسب را از طریق کاهش آب ایجاد می کند، هم خوانی دارد. بنابراین فشار های پمپ به ذرات جامد منتقل می شود. فوق روان کننده های بتن همچنین ویسکوزیته را افزایش می دهند و مقدار تسلیم مخلوط را کاهش می دهند. فوق روان کننده های بتن نخستین مورد از جدایش مخلوط و آب انداختگی ممانعت می کند، در حالی که مورد دوم مقاومت مخلوط را برای حرکت تحت فشار کاهش می دهد، بنابراین فشارهای خط لوله کاهش می یابد.
برای آشنایی با عملکرد فوق روان کننده بتن و خرید فوق روانساز روی لینک کلیک کنید.
منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن
