هزینه مقاومت نهایی کمتر در افزودنی های بتن شاتکریت و خطرات امنیتی اغلب به عنوان دلایل محدودیت کاربرد افزودنی های تسریع کننده شاتکریت شناخته می شوند. با این وجود، هنگامی که ویژگی های گیرش سریع برای ساخت سریع لایه ها و همچنین توسعه مقاومت اولیه برای حمایت فوری و برای مسدود کردن نشت آب حیاتی باشد، کاربرد یک تسریع کننده اجتناب ناپذیر است. در نتیجه، تسریع کننده ها عموماً برای همه کارهای موقعیت بالاسر، روی برخی دیوارهای عمودی و در محل هایی که آب زیرزمینی جریان دارد استفاده می شود. کاربرد آنها در افزودنی های بتن شاتکریت از خیز برداشتن و جدایش شاتکریت ممانعت کرده و ارجاع به حال نخستین ماده را کاهش می دهد.
معمولاً مواد استفاده شده قلیایی های قوی و معدنی هستند. مواد اختصاصی معمولاً متشکل از نسبت های مختلف این اجزاء هستند و در بازار هم به صورت مایع یا پودر عرضه می شود. در برخی افزودنی ها، مواد منحصر به فردی همچون سدیم آلومینات به عنوان جزء فعال با عوامل خیس شدگی، افزودنی های ضخیم کننده و مواد افزودنی بتون تثبیت کننده ترکیب می شود تا اصلاحات مطلوب دیگر حاصل شود. اجزاء اصلی تسریع کننده بتن می تواند متشکل از سدیم آلومینات، سدیم و پتاسیم هیدروکسید، یا کربنات ها، تری اتانولامین، سولفات فریک و سدیم فلورید باشد. نمک های سدیم اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک هم چون گلوکنات ها و تارترات ها می تواند به عنوان عوامل خیس کننده استفاده گردد. ترکیبات پلی هیدروکسی برای تثبیت محلول های سدیم آلومینات استفاده می شود. هم اکنون مواد با سوزآوری پایین، که پتانسیل آسیب طی اعمال را کاهش می دهد به بازار عرضه شده است. این ترکیبات به لحاظ مبادلاتی به صورت محرمانه محسوب می شوند و در نتیجه اطلاعات منتشر شده کمی از آنها موجود است.
موادی که هم اکنون استفاده می شوند عبارتند از:
الف) کربنات ها و هیدروکسید های قلیایی فلزهای زمینی
این افزودنی ها به صورت انحصاری در فرآیند اختلاط خشک استفاده می شوند. پیمانه نرمال آنها در محدوده %6-2 وزن سیمان می باشد. این افزودنی ها عمدتاً هیدراتاسیون C3S را تسریع می کنند و واکنش پذیری آنها به شدت تحت تأثیر ترکیب سیمان و نرمی آن، حضور افزودنی های معدنی و دمای محیط می باشد. یک خصوصیت بارز این تسریع کننده کاهش چشمگیر در مقاومت نهایی است. در قیاس با بتن ساده، مقاومت 28 روزه می تواند به اندازه قابل توجهی کاهش یابد (مقادیر متداول %40- 30) و حتی مقادیر کاهش تا 50% در موارد خاصی به ثبت رسیده است.
ب) تسریع کننده های سیلیکات های قلیایی (شیشه آب) (glass water)
تسریع کننده ها با پایه سدیم و پتاسیم سیلیکات عمدتاً در شاتکریت با اختلاط مرطوب استفاده می شود. آنها در مخلوط به فرم مایع افزوده می شوند و معمولاً در پیمانه های بالا استفاده می شوند (%10>وزن سیمان). از جمله مزایای این افزودنی عبارت است از اینکه اولاً با همه تیپ های سیمان سازگار است و ثانیاً کاهش در مقاومت نهایی کمتر از تسریع کننده های با مبنای آلومیناتی می باشد. کاربرد افزودنی با پایه سدیم سیلیکاتی در ژاپن و استرالیا به دلایل زیر محدود شده است:
- مقاومت فشاری تا %60- 40 در قیاس با بتون بدون افزودنی کاهش می یابد.
- کاهش در مدول E به همراه زمان.
- کاهش در ویژگی های ضدآبی به واسطه استخراج آهک وقتی که بتن در معرض رطوبت پیوسته قرار بگیرد.
- ویسکوزیته بالا در دمای پایین که مستلزم حرارت دهی به ماده است.
- استفاده از سدیم سیلیکات تنها در صورتی مجاز بوده که مقاومت مشخصی قابل دست یابی باشد (از طریق اختلاط های آزمایشی در آزمایشگاه).
شرکت شیمی بتن بهینه تولید کننده افزودنی بتن طبق استانداردهای موجود با کیفیت بالا می باشد.
برای آشنایی با محصول و خرید افزودنی بتن روی لینک کلیک کنید.
منبع: کتاب افزودنی های شیمیایی بتن
