اثر عامل هوازای بتن بر خصوصیات بتن

(a) پیمانه مصرفی عامل هوازای بتن و نوع ماده افزودنی

اثر تغییر دادن مقدار چندین عامل هوازای بتن در شکل 3. 8 نشان داده شده است. شباهت رفتار سدیم دوسیل سولفات و سدیم رزینات مجدداً به تصویر کشیده شده است.

مساحت سطح مخصوص حباب های محبوس توسط هر عامل هوازای بتن تا اندازه زیادی مستقل از غلظت آن است و نشان هایی وجود دارد که سدیم دودسیل سولفات، جدا از اینکه به عنوان یک عامل هوازای بتن نسبت به سدیم دودسیل سولفونات بنزن و رزین های چوب خنثی شده مؤثرتر است، همچنین منجر به مساحت سطح مخصوص بالاتری در حباب ها در ناحیه نزدیک تر می شود.

تأثیر تغییر دادن طول زنجیره اسید چرب نمک های سدیم از اسیدهای چرب خطی روی عامل هوازای بتن در ملات ها در شکل 3. 9 تصویر شده است. برتری طول زنجیره کربن 9- 11 اسیدهای چرب به روشنی نشان داده شده است و در عمل شکست های اسید چرب با میزان C₁₀ بالا انتخاب می شود، اسید های چرب C₉ , C₁₁ به طور طبیعی در مقادیر مناسبی رخ نمی دهند.

اثر نسبت آب به سیمان بر عامل هوازای بتن

افزایش عامل هوازای بتن در نسبت آب به سیمان خمیرهای سیمانی منجربه هوای محبوس بیشتر و کاهش در مساحت سطح مخصوص حباب ها می شود. با این وجود ، فاکتور فاصله گذاری نسبتاً بی تغییر است.

اثر نوع سیمان بر عامل هوازای بتن

خصوصیات سیمان استفاده شده برای فراهم آوردن خمیرهای سیمان هوازای بتن ، تأثیر برجسته ای بر مقدار هوای محبوس دارد برای خمیرهای تهیه شده تحت شرایط استاندارد در نسبت آب به سیمان 45/0 دارند.

با این وجود، این تفاوت های بزرگ عامل هوازای بتن می تواند تا حد زیادی به تفاوت ها در ویسکوزیته های خمیرهای مختلف در نسبت آب به سیمان یکسان نسبت داده شود. وقتی خمیرها برای یکنواختی یکسان فراهم شوند، سطوح مشابهی برای هوای محبوس به دست می آید.

اثر دما بر عامل هوازای بتن

در این بازه ی دمایی 35-18 درجه سانتیگراد، اثر دما بر عامل هوازای بتن چندان نیست و  برای یک خمیر حاوی % 0125/0 سدیم دودسیل سولفات با نسبت آب به سیمان 45/0 تصویر شده است. می توان نتیجه گیری کرد که درجه هوای محبوس حاصل در خمیرهای سیمانی در یکنواختی مشخص تا حد زیادی تابع نوع و پیمانه مصرفی عامل هوازای بتن لحاظ شده است، در حالی که دیگر متغیرها تنها یک تأثیر جزئی دارند.

اثر عامل هوازای بتن بر توزیع میان فازهای آبی و جامد

مطالعه ای بر ظرفیت ها و پایداری ها چندین عامل هوازای بتن در یک محلول سیمانی نشان داد که عامل هوازای بتن آنیونی متداول مورد استفاده، مثل دو دسیل سولفات و سدیم رزینات به (1) طور ظاهری در محلول ته نشین شدند، (2) توانایی خود را برای شکل دادن کف های پایدار پس از ته نشین تنها با مقادیر جزئی ماده افزودنی عامل هوازای بتن باقی مانده محلول حفظ کردند و (3) قسمت اصلی توانایی خود را برای شکل دادن کف های پایدار پس از فیلتر شدن از دست دادند. لذا خمیرهای سیمانی باید ابتدا به ماده افزودنی عامل هوازای بتن روی ذرات جامد خمیری با پایانه های غیر قطبی مولکول که به سمت فاز آب هستند، جذب شوند. به این نحو ویژگی آب گریزی به ذرات سیمان داده می شود، و می توان به آن حباب های هوا را اضافه کرد. ثانیاً غلظت پس ماند ماده افزودنی عامل هوازای بتن در آب مخلوط شونده، گرچه لزوماً بالا نیست، باید برای تولید حباب ها در طی فرآیند اختلاط کافی باشد.

در خمیر سیمانی غلظت پس ماند کلسیم رزینات تقریباً در فاز آب 6/0 گرم بر لیتر است، که به خوبی انحلال پذیری آبی کلسیم کاپرات مقایسه می شود، نکته حائز اهمیت این است که اسید چرب C₉ انحلال پذیری 1 گرم بر لیتر دارد، در حالی که C₁₁ دارای 06/0 گرم بر لیتر است. انحالال پذیری کلسیم دودسیل سولفات تقریباً 1/0 گرم بر لیتر است، بنابراین مقدار بهینه در محدوده ی 0/6 تا 0/1 گرم بر لیتر انحلال پذیری نمک کلسیم واقع می گردد. جالب توجه است که قابلیت های سدیم محلول و نمک های کلسیم نامحلول برای وارد کردن هوا در خمیرهای سیمانی خیلی مشابه هستند.

شرکت شیمی بتن بهینه تولید کننده افزودنی بتن طبق استانداردهای موجود با کیفیت بالا می باشد.

برای آشنایی با محصول و خرید افزودنی بتن روی لینک کلیک کنید

منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن