بتن مسلح یا بتن آرمه به بتن مسلح شده با میلگرد (آرماتور) گفته می‌شود. برای مسلح کردن بتن از میلگردهای تقویتی، شبکه‌های توری تقویتی، صفحات فلزی یا الیاف تقویتی استفاده می‌گردد.
هدف اصلی استفاده از بتن مسلح ، واگذاری نیروهای کششی بوجود آمده در بتن به میلگردهاست تا بدین طریق نیروهای کششی به بتن مسلح وارد نشده و سبب ترک‌خوردگی و در نهایت پکیدن بتن مسلح نشود.
مزایای بتن مسلح
مقاومت کششی بتن مسلح ۰٫۱ مقاومت فشاری آن است. بتن مسلح ، در سال ۱۸۴۹ توسط باغبانی فرانسوی به نام جوزف مونیر اختراع شده و در سال ۱۸۶۷ به ثبت رسید. واژه فرو بتن نیز (به انگلیسی: Ferro Concrete) تنها به بتنی اشاره دارد که توسط آهن یا فولاد تقویت شده باشد. از مواد دیگری همچون الیاف آلی و معدنی نیز می‌توان به مانند کامپوزیت‌هایی در اشکال مختلف برای تقویت بتن مسلح استفاده کرد.
بتن مسلح نیروهای فشاری را به خوبی تحمل می‌کند؛ اما در برابر نیروهای کششی ضعیف است. پس با مسلح کردن بتن، می‌توان مقاومت کششی بتن مسلح را افزایش داد. علاوه بر این، کرنش شکست بتن در کشش، بسیار پایین است که با مسلح نمودن آن می‌توان دو لبه بتن ترک‌خورده را به هم نزدیک کرد. برای داشتن یک ساختمان محکم، انعطاف‌پذیر و با دوام، مواد و مصالح تقویت کننده بتن مسلح باید ویژگی‌های زیر را داشته باشند:
مقاومت بالای بتن مسلح
کرنش کششی زیاد بتن مسلح
پیوستگی مناسب با بتن مسلح
سازگاری با حرارت زیاد
ماندگاری بالا در محیط بتن مسلح
در بیشتر موارد، برای بالا بردن تاب بتن مسلح ، از میلگردهای فولادی جهت مسلح کردن بتن استفاده می‌شود.
