روش ریختن تسریع کننده بتن شاتکریت، آن را از بتن عادی متمایز می سازد. در نتیجه توسعه خصوصیات فیزیکی و مکانیکی همچون مقاومت، جمع شدگی، نفوذپذیری و دوام در تسریع کننده بتن شاتکریت بسیار متفاوت از این موارد در بتن عادی است. این اثرات به خصوص در طی سنین اولیه و سنین بعدیی قابل توجه می باشند.
یکنواختی اختلاط در بتن حاوی تسریع کننده
میزان سیمان زیاد و پیمانه مصرفی بهینه مصرفی تسریع کننده (%6-3) معمولاً تولید مخلوطهای به هم چسبیده ای کرده که ساخت لایه را ممکن می سازند. با این وجود، بسته به پیمانه مصرفی افزودنی، اختلاط می تواند چسبندگی خوبی نشان دهد یا تولید یک اختلاط کاملاً خشک نماید.
تسریع کننده ها و گیرش اولیه و نهایی بتن
در سطوح پیمانه مصرفی بهینه، زمان گیرش اولیه می تواند به 4 تا 3 دقیقه کاهش یابد، حال آنکه زمان گیرش نهایی می تواند بین 12 تا 15 دقیقه تغییر نماید. مصرف پیمانه های بالاتر حتی این مدت را بیشتر نیز کاهش می دهند.
مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته بتن حاوی تسریع کننده
در پیمانه های بهینه 2 الی 4 درصد، مقادیر مقاومت اختلاط های حاوی افزودنی تسریع کننده معمولاً به نسبت اختلاط های متناظر دارای افزودنی، کمتر (%20-15) می باشد. چنانچه پیمانه مصرفی فراتر از 4 درصد شود، کاهش مقاومت چشمگیری خواهیم داشت. لذا عملاً وقتی پیمانه مصرفی بیش از 6 درصد شود، الزامات مربوط به عدم کاهش مقاومت بیش از 30% بتن کنترلی رعایت نمی گردد. با این حال، تحت شرایط خاصی همچون توقف نشت آب چنین کاهش هایی قابل قبول هستند. عموماً فاکتورهایی که به نظر اثر زیان آوری بر مقاومت نهایی دارند، مقاومت اولیه بتون را ارتقاء می دهند. رابطه میان مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته مشابه با بتن معمولی است، یعنی چنانچه عملی آوری مناسب تأمین شود این مقادیر به همراه سن افزایش می یابد.
مقاومت های کششی و خمشی بتن حاوی تسریع کننده
این مقادیر معمولاً از آنچه که از مقادیر فشاری انتظار می رود، پایین تر است. این مورد احتمالاً تأثیر ورقه شدن و دیگر نقصان های شاتکریت بر روی مقاومت کششی را انعکاس می دهد. مقادیر مقاومت خمشی نیز از وضعیت مشابهی برخوردار است.
مقاومت پیوند در بتن حاوی تسریع کننده
مقاومت پیوند بالا می تواند بین لایه های شاتکریت و سطح سنگ برای هر دو فرآیندهای اختلاط خشک و مرطوب هنگامی که افزودنی ها استفاده می شوند، حاصل گردد. مقاومت پیوند ابتدا تا پیمانه مصرفی %2 افزایش می یافته و از آن پس با افزوده شدن بیشتر کاهش می یابد.
جمع شدگی در بتن حاوی تسریع کننده
مقادیر بالاتر برای اختلاط های حاوی افزودنی های تسریع کننده بتن در قیاس با اختلاط های متناظر بدون افزودنی به دست می آید. جمع شدگی با میزان افزودنی و آب اختلاط بیشتر هم برای شاتکریت خشک و هم مرطوب افزایش می یادب.
دوام بتن حاوی تسریع کننده
اغلب افزودنی های تسریع کننده بتن به طور معکوس روی مقاومت بتن در ذوب و انجماد اثر می گذارد. اخیراً استفاده وسیع از فوم سیلیکا، کاربرد پیمانه های پایین تر تسریع کننده ها را ممکن ساخته و همچنین در ارتقاء مقادیر تخلخل مشارکت کرده است. در نتیجه دوام چنین بتن هایی رشد محسوسی می کند.
نفوذپذیری بتن حاوی تسریع کننده
به دلیل آنکه افزودنی شرایط ریختن بتن را بهبود می بخشند و جدایش را حداقل می سازند، تصور بر این است که نفوذپذیری می بایستی ارتقاء یابد. با این حال، آزمایش های واقعی نشان می دهد که این اثر حاشیه ای بوده و مقادیر به دست آمده مشابه با مخلوط های بدون افزودنی می باشد. با این وجود اختلاط های حاوی فوم سیلیکا نفوذپذیری بهتری را نشان می دهند.
شرکت شیمی بتن بهینه تولید کننده افزودنی بتن طبق استانداردهای موجود با کیفیت بالا می باشد.
برای آشنایی با انواع تسریع کننده بتن شاتکریت روی لینک کلیک کنید.
منبع: کتاب افزودنی های شیمیایی بتن
