همانطور که از اسم این مواد معلوم است، اثر این مواد کاهش دادن میزان آب مصرفی در اختلاط بتن می باشد. ـ البته با حفظ کارایی و یا حتی بهبود کارایی بتن ـ این مواد همانگونه که بیان شد نسبت آب به سیمان را پایین می آورند و تا حدی اثر نامطلوب استفاده از یک دانه بندی نامناسب برای تولید و تهیة بتن را بهبود می بخشد.
در ضمن این مواد افزودنی را می توان در بتن پمپ شده که توسط «قیف و لوله» یکدفعه ریخته و مصرف می شوند بکار برد.
مواد افزودنی روان کننده بتن
الف) اسیدهای لیگنو لفونیک و نمک های آنها
ب) اسیدهای هیدروکسی کربوکسلیک و نمک های آنها
اصلاحات و مشتقات این مواد به عنوان روان کنندة کندگیرکننده عمل نمی کنند و حتی ممکن است رفتار تسریع کنندگی داشته باشند.
قلیل دهنده های آب به سه منظور زیر بکار می روند:
1ـ رسیدن به مقاومتی بالاتر، نسبت به بتن بدون افزودنی، با کاهش نسبت آب به سیمان و یک کارایی ثابت.
2ـ رسیدن به یک کارایی مشخص با کاهش مقدار سیمان مصرفی و نتیجتاً کاهش حرارت هیدراتاسیون در تودة بتن.
3ـ افزایش کارایی و سادگی بتن ریزی در قالب هایی با آرماتور انبوه و موقعیت های غیرقابل دسترسی
