پتانسیل زتا به عنوان یک پتانسیل الکتریکی در پیرامون ذرات و همچنین سلولها وجود دارد که تحقیقات زیادی در مورد این پتانسیل الکتریکی اطراف غشاء انجام شده است. سلولها در محلول به علت وجود خاصیت‌های یونی، همچنین ترکیبات سازنده غشاء(مانند پروتتینها، چربی‌ها و قندها) و پخش بار در سطح غشاء آنها دارای یک بار الکتریکی در سطح غشاء می باشند. گسترش بار در اطراف غشاء باعث تأثیر بر روی یونهای مجاور شده که نتیجه آن افزایش غلظت تعداد یونها (یونهای با بار الکتریکی مخالف) در فاصله نزدیک غشاء می شود.
پتانسیل زتا برابر اختلاف در پتانسیل میان سیستم پراکنده شده کل، لایه ای که در حد فاصل ذرات پراکنده شده (در این حالت سیمان) و واسط پراکننده کننده (آب) است. بسیاری از مطالعات از تأثیر فوق روان کننده بتن روی پتانسیل زتا سیستم آب به سیمان انجام گرفته است و از آنها نتایج زیر استخراج شده است.
1- سیمان دارای یک پتانسیل زتای مثبتی است که کاسته شده و نهایتاً با افزوده شدن یک فوق روان کننده بتن منفی می بشود.
2- با SNF و SMF رابطه ای میان پتانسیل زتا و کاهش در ویسکوزیته خمیر موجود است.
3- با SMF و SNF، در رابطه میان پیمانه مصرفی و پتانسیل زتا یک مقدار منفی حداکثر وجود داشته که متناظر با یک ویسکوزیته خمیر حداقل می باشد.
4- چنان که در شکل 2. 6 نشان داده شده، برای انواع پلیمر سولفوناتی فوق روان کننده بتن ، پتانسیل زتا نیز همزمان با وزن مولکولی تا یک حد ماکزیمم افزایش می یابد.
5- پتانسیل زتا در مواد پلی اکریلاتی به طور محسوسی کمتر از پتانسیل زتا برای SNF و یا SMF است. در واقع برای پایین آوردن ویسکوزیته، پتانسیل زتا برای فراورده های پلی اکریلاتی می تواند نصف پتانسیل زتای SNFیا SMF باشد.
برای آشنایی با ” عملکرد فوق روان کننده بتن ” کلیک کنید .
منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن
