بتن های آماده در بردارنده ی تأخیر میان مرحله اختلاط و بتن ریزی و افزوده شدن در محل کارگاه از افزودنی فوق روان کننده بتن نسل اول و بعضی افزودنی فوق روان کننده بتن نسل دوم می باشد. در نتیجه، خصوصیات بتن روان وابسته به زمان بتن شکل پذیر (مثل اسلامپ و زمان گیرش) و شیوه ای که افزودنی در مخلوط بتن روان لحاظ می شودمستلزم کنترل مناسب است. برای بتن روانی که باید به فرم بتن با کارایی بالا تولید شود، لازم است که حمل به کارگاه بتن ریزی با اسلامپ 755 mm باشد و پیمانه مصرفی به صورت دستی در محل کارگاه، گاهی اوقات برای بتن روان مخلوط شده در کارخانه با افزودنی فوق روان کننده های نسل اول و دوم استفاده می شود. پیمانه مصرفی افزودنی فوق روان کننده ای که باید اضافه شود برای هر بارگذاری بتن روان در کارخانه محاسبه می شود و در یک مخزن در کامیون میکسر حمل می شود. پیمانه مصرفی لازم از طریق یک لوله توسط نیروی گرانش به درون مخزن اختلاط بتن روان ریخته می شود. این محاسبه ها برای بتن روان عموماً بر مبنای نمودارهای تهیه شده (پیش از بتن ریزی) برای پیمانه های مصرفی افزودنی فوق روان کننده های بتن مورد نیاز برای تولید بتن روان غیر جداشونده در اسلامپ های گوناگون می باشد. با این کار تنظیمات پیمانه مصرفی لازم در بتن روان به هنگامی که مشکلاتی در فراهم کردن اسلامپ لازم در محل کارگاه مواجه می شویم، به راحتی انجام می گیرد. این روش معمولاً مستلزم کنترل کافی از وابسته به دوره های حداقل تأخیر می باشد. در نتیجه مستلزم زمان بندی دقیق می باشد. پس از اضافه شدن فوق روان کننده ها در بتن روان ، یکنواختی است و اندازه گیری اسلامپ ثبت می شوود. در عین حال، با فوق روان کننده های نسل سوم از نوع اکریلیک استر، افزودن شدن آب اندازه گیری شده در کارخانه ترکیب بتن روان انجام می شود.
بسیاری از تولید کننده های بتن روان از ترکیبی از فوق روان کننده و یک کاهنده سنتی، اصلاح گیرش یا افزودنی هوازای بتن استفاده می کنند تا به عملکرد مطلوب در بتن روان دست یابند. فوق روان کننده در بتن روان سهم عمده از کاهش آب لازم را تأمین می کند و با افزودنی سنتی به یک یا چند تا از اهداف زیر دست پیدا می کنیم: 1) کاهش آب بیشتر، 2) اقتصاد افزودنی بتن روان، 3) میزان هوای موجود مطلوب در بتن روان ، 4) کارایی افزایش یافته در بتن روان ، 5) امتداد گیرش و کارایی بتن روان. فرمولاسیون های افزودنی سنتی تجاری مورد استفاده برای این هدف در بتن روان معمولاً بر مبنای سدیم لیگنوسولفونات ها، اسید های هیدروکسی کربوکسیلات یا کربوهیدرات های فرآوری شده می باشد. چنین ترکیباتی، در کنار کاهش پیمانه مصرفی روان کننده مورد نیاز در بتن روان ، ظاهراً کارایی اختلاط را با کاستن چسبندگی از اختلاط در برخی مخلوط های بتن روان را بهبود می بخشد. اخیراً پروژه های زمینی با استفاده از فوق روان کننده ها بر مبنای استرهای اکریلیک نشان داده است که روانی مطلوب، امتداد کارایی (تا 1 ساعت)، اقتصاد افزودنی، و کنترل کیفیت بتن روان بیشتر می تواند با استفاده صرف از این افزودنی حاصل شود.
علی رغم انتشار وسیع اثرات نامطلوبی که باز خمیرسازی موجب می شود، به خصوص در شرایط با آب و هوای بسیار گرم افزودن آب اضافی در محل کارگاه در بتن روان برای جبران افت اسلامپ هنوز هم یک رویه اجرایی متداول است. تحت این شرایط، کاربرد هر دو افزودنی های سنتی و فوق روان ساز در بتن روان به حداقل کردن مقدار آب مورد نیاز برای باز خمیرسازی کمک می کند، لذا افت مقاومت بتن روان حداقل می شود.
برای آشنایی با عملکرد فوق روان کننده بتن و خرید فوق روانساز روی لینک کلیک کنید.
منبع : کتاب مواد افزودنی شیمیایی بتن
