انواع دیرگیر کننده بتن، مواد شیمیایی هستند که برای کند کردن فرایند گیرش بتن استفاده می‌شوند. این مواد به ویژه در شرایط آب و هوایی گرم و یا در پروژه‌های ساختمانی بزرگ که نیاز به زمان بیشتری برای حمل و ریختن بتن دارند، کاربرد دارند. دیرگیرکننده ها به بتن این امکان را می‌دهند که زمان بیشتری برای کار با بتن فراهم شود و در نتیجه، کیفیت بتن بهتر حفظ شود.
انواع دیرگیر کننده بتن:
دیرگیر کننده های معدنی (عصاره‌های طبیعی): این مواد معمولاً از ترکیب مواد معدنی طبیعی مانند کلریدها و سولفات‌ها به دست می‌آیند. آن‌ها معمولاً به عنوان افزودنی‌های ارزان‌تر در پروژه‌ها استفاده می‌شوند.
- کاربرد: در پروژه‌هایی با دمای بالا و برای جلوگیری از سفت شدن سریع بتن.
دیرگیر کننده های شیمیایی: این نوع دیرگیر کننده ها معمولاً شامل ترکیبات آلی یا مواد شیمیایی خاصی هستند که واکنش‌های شیمیایی در بتن را کند می‌کنند. به طور معمول در ترکیب با سایر مواد بتن استفاده می‌شوند تا زمان گیرش آن را به تأخیر بیندازند.
- کاربرد: در پروژه‌هایی که نیاز به زمان بیشتری برای جابجایی یا پرداخت بتن دارند. معمولاً در شرایط گرم، استفاده از این نوع مواد مؤثرتر است.
دیرگیر کننده های حاوی اسیدهای آلی: این مواد معمولاً ترکیباتی مانند اسید سیتریک یا اسیدهای مشابه را در ترکیب دارند که زمان گیرش بتن را افزایش می‌دهند.
- کاربرد: در پروژه‌های حساس به زمان و شرایط خاص که نیاز به کنترل دقیق زمان گیرش دارند.
کاربردهای انواع دیرگیر کننده بتن:
در شرایط دمای بالا: در هوای گرم، به علت تبخیر سریع آب از سطح بتن، ممکن است فرایند گیرش بتن خیلی سریع انجام شود. انواع دیرگیر کننده بتن در این شرایط استفاده می‌شوند تا از سریع شدن گیرش جلوگیری کرده و بتن زمان بیشتری برای شکل‌گیری و مقاومت پیدا کند.
برای پروژه‌های بزرگ: در پروژه‌های بزرگ که نیاز به انتقال و ریختن مقادیر زیادی بتن است، انواع دیرگیر کننده بتن زمان بیشتری برای این کار فراهم می‌کنند.
برای بهبود پرداخت سطح بتن: در برخی پروژه‌ها که نیاز به پرداخت سطح بتن با دقت بیشتر است، انواع دیرگیر کننده بتن به کمک آمده و زمان اضافی برای پرداخت سطح بتن فراهم می‌کنند.
در پروژه‌های با حمل و نقل طولانی: اگر بتن باید مسافت زیادی جابجا شود، استفاده از دیرگیرکننده‌ها می‌تواند از سفت شدن سریع آن جلوگیری کند و اطمینان حاصل کند که بتن به محل پروژه می‌رسد و در آنجا به راحتی کار می‌شود.
استفاده از انواع دیرگیر کننده بتن به بهبود کیفیت بتن و جلوگیری از مشکلاتی مانند ترک‌خوردگی ناشی از گیرش سریع کمک می‌کند.
مکانیسم عمل انواع دیرگیر کننده بتن
به طور عمده به فرآیندهای شیمیایی و فیزیکی مربوط می‌شود که زمان گیرش بتن را به تأخیر می‌اندازند. دیرگیرکننده‌ها بر روی سرعت واکنش‌های هیدراسیون سیمان تأثیر می‌گذارند و می‌توانند با کاهش یا کند کردن این واکنش‌ها، زمان گیرش بتن را افزایش دهند. به طور کلی، انواع دیرگیر کننده بتن با مداخله در واکنش‌های شیمیایی بتن عمل می‌کنند. در ادامه، مکانیسم عمل انواع مختلف دیرگیرکننده‌ها توضیح داده شده است:
1. دیرگیرکننده های معدنی (مثل سولفات‌ها و کلریدها):
این مواد معمولاً بر اساس ترکیبات معدنی نظیر سولفات‌ها (مانند سولفات سدیم یا سولفات کلسیم) و یا کلریدها هستند. مکانیسم عمل این دیرگیرکننده‌ها به صورت زیر است:
- کند کردن واکنش‌های هیدراسیون: این مواد ترکیباتی را فراهم می‌کنند که واکنش‌های هیدراسیون سیمان را کند می‌کنند و به همین دلیل، از سرعت شروع واکنش‌های گیرش جلوگیری می‌کنند.
- تأثیر بر روی کریستال‌های کلسیم هیدروکسیل: سولفات‌ها می‌توانند از تشکیل برخی محصولات هیدراتاسیون مانند کلسیم هیدروکسیل جلوگیری کنند که باعث کندتر شدن فرآیند گیرش می‌شود.
2. دیرگیرکننده های شیمیایی (ترکیبات آلی):
این نوع دیرگیرکننده‌ها معمولاً ترکیبات آلی هستند که با تأثیرگذاری بر روی واکنش‌های شیمیایی سیمان، زمان گیرش را به تأخیر می‌اندازند. به طور خاص:
- ایجاد لایه محافظ بر سطح ذرات سیمان: ترکیبات آلی می‌توانند بر سطح ذرات سیمان لایه‌ای ایجاد کنند که دسترسی آب به این ذرات را کاهش می‌دهد و در نتیجه فرآیند هیدراسیون (که مسئول گیرش بتن است) کند می‌شود.
- اختلال در جذب آب: این مواد به نوعی خاصیت سطحی ذرات سیمان را تغییر می‌دهند و باعث کاهش جذب آب توسط ذرات سیمان می‌شوند، که نتیجه آن کند شدن روند هیدراسیون است.
3. دیرگیرکننده های اسیدهای آلی (مثل اسید سیتریک):
مکانیسم عمل دیرگیرکننده‌هایی که از اسیدهای آلی مانند اسید سیتریک استفاده می‌کنند، به طور عمده بر پایه تغییرات شیمیایی در واکنش‌های هیدراسیون سیمان است:
- کاهش سرعت تشکیل هیدروکسید کلسیم: اسید سیتریک با واکنش با یون‌های کلسیم در سیمان، تولید هیدروکسید کلسیم را کاهش می‌دهد که این امر باعث کند شدن فرآیند گیرش بتن می‌شود.
- تشکیل کمپلکس‌های آهک: اسید سیتریک می‌تواند با یون‌های کلسیم در سیمان کمپلکس‌هایی تشکیل دهد که به عنوان مانع عمل می‌کنند و سرعت فرآیند هیدراسیون را کاهش می‌دهند.
4. دیرگیرکننده های ترکیبی (ترکیب مواد معدنی و شیمیایی):
در بعضی موارد، دیرگیر کننده‌ها ترکیبی از مواد معدنی و شیمیایی هستند که ترکیبی از مکانیسم‌های مختلف را به کار می‌برند. به عنوان مثال، این ترکیبات می‌توانند هم بر واکنش‌های شیمیایی تأثیر بگذارند و هم لایه‌ای محافظ بر سطح ذرات سیمان ایجاد کنند.
نتیجه‌گیری:
در مجموع، انواع دیرگیر کننده بتن از طریق کند کردن یا توقف موقت واکنش‌های هیدراسیون سیمان، فرآیند گیرش بتن را به تأخیر می‌اندازند. این تأثیرات ممکن است از طریق تغییر در ترکیب شیمیایی سیمان، جلوگیری از تشکیل برخی ترکیبات هیدراتاسیونی، یا بهبود ویژگی‌های سطحی ذرات سیمان حاصل شود. انواع دیرگیر کننده بتن به خصوص در شرایط گرم و یا در پروژه‌هایی که نیاز به زمان بیشتری برای کار با بتن دارند، اهمیت زیادی دارند.
📞 تلفن تماس: 19 الی 02188526915 و 09121303726
🌐 سایت: www.shimibeton.com
📍 دفتر مرکزی: تهران، سهروردی شمالی،خیابان سراب،پلاک 12،طبقه3 ،واحد 7
همین حالا مشاوره بگیرید و پروژه خود را بیمه کنید!
✨ کیفیت را تضمین می‌کنیم، چون به تخصص خود اطمینان داریم.