بتن بعنوان یکی از اصلی ترین مصالح ساختمانی در گستره ای وسیع در انواع کاربردهای سازه ای و غیر سازه ای در ساختمان استفاده می شود. بتن سبک بعنوان مصالحی که چگالی آن بطور قابل ملاحظه ای از بتن معمولی پایین تر است می تواند نقش موثری در کاهش وزن ساختمانها، به خصوص در قسمت غیره سازه ای داشته باشد. عمده ترین و اصلی ترین کاربردهای بتن سبک که امروزه در ایران ، شاهد آن هستیم شامل بلوک های سبک سقفی و دیواری و همچنین بتن کفسازی و شیب بندی است. در تولید این بتن ها عمدتا از پوکه و مواد صنعتی یا معدنی با چگالی پایین بعنوان سنگدانه و یا پر کننده سبک استفاده می شود. در کنار بتن با سنگدانه های سبک، تولیدات کارخانجاتی مانند سیپورکس و یا هبلکس و امثال آن نیز به شکل بلوکها و پانلهای بتن سبک، بر پایه بتن اسفنجی یا هوادار(Aerated concrete ) می باشند. مزایای این نوع بتن در کنار سبک بودن، بالا بودن عایق حرارتی و امکان بریدن با اره، امکان شیار زدن و همچنین بکار بردن میخ و پیچ می باشد.
این نوع بتن بسته به روش تولید حبابهای هوا، خود به دو نوع بتن گازی و بتن کفی تقسیم بندی می شود.در تولید بتن گازی پودر نرم آلومینیوم در شرایط خاصی به مخلوط اضافه می شود تا در اثر واکنش شیمیایی با هیدروکسید کلسیم حبابهایی از هیدروژن در داخل بتون تولید شود. آزاد شدن این حبابها باعث انبساط مخلوط می شود. اما در تولید بتن کفی بر عکس بتن گازی، حبابهای هوا به کمک یک ماده کف زا تولید شده و در مخلوط بتن اضافه می شوند. تکنولوژی تولید بتن کفی ساده تز و سهل الوصول تر از تکنولوژی تولید بتون گازی می باشد و امکان ساخت این نوع بتن در کارگاههای ساختمانی نیز وجود دارد.
